[Orpg] Jacintha & Tessa

Merel :
Robin en ik zeiden in koor dat het niet hoefde.
"Ik kwam alleen kijken hoe het met Merel was ik moet weer trainen." zei die met een knipoog.
Ik moest even lachen.

Olivia Elaine Newton

Ik knik even en voor ik het weet vallen mijn ogen dicht.
Ik val tegen Merel aan met mijn hoofd.

Merel :
Ik moest zacht lachen toen Olivia tegen me in slaap viel.
Ik pakte mijn dekens die om me lagen en legde het om Olivia heen.
Ik haalde wat haren uit haar gezicht en leunde na achter.
Ja waar moet ik heen lachte ik in me zelf.

Olivia Elaine Newton

Ik sla mijn armen om mijn buik heen en trek mijn benen wat verder op.
Dit maal droomde ik over vroeger .. over Merel en mij samen, alle dingen die we mee maakte.
In mijn slaap glimlachte ik eventjes.

Merel :
Ik keek even benauwd om me heen.
het was erg heet en met Olivia naast me werd het er niet koeler op.
Ik zuchtte even maar het was al weer goed toen ik Olivia zag glimlachen.
Eindelijk nam ze haar rust en eindelijk sliep ze rustig.

Olivia Elaine Newton

Voor ik het wist viel ik half van het vensterbank af, ik schrik weer wakker.
Ik ga normaal zitten en gaap eventjes, ik kijk even naar Merel en zie dat ze het behoorlijk warm heeft.
'' Sorry '' zeg ik dan, mijn misselijkheid blijft maar .. ik begin het koud te krijgen .. ik kruip even weg in de deken.
'' Is het in deze kamer nou zo koud of ligt dat aan mij ? '' vraag ik dan aan Merel.

Merel :
Ik begon te lachen "zie ik er uit dat ik het koud heb ik zweet me kapot ."
Ik voelde even aan Olivia's voorhoofd en ze was erg warm.
Ik wees na mijn bed dat ze daar moest gaan liggen.
Olivia knikte en liep naar mijn bed.
Ik zuchtte even.
Ik maakte me zorgen om haar .

Olivia Elaine Newton

Al snel viel ik weer in slaap, ik was moe .. misselijk en had het koud.
Ik begon een beetje te bibberen.
Opeens komt Edward binnen gelopen, wel met veel moeite.
'' Ik hoorde wat goed nieuws '' zegt hij dan met een glimlach tegen Merel.
Hij kijkt even naar mij .. zijn gezicht vertrekt gelijk, hij word bezorgd '' wat is er met haar aan de hand ? '' vraagt Edward dan.

Merel :
"Ze is uitgeput en misselijk wat er precies is weet ik niet maar ze moest van mij rusten."
Edward knikte tevreden en liep naar me toe "Ben echt blij voor je dat er weer wat hoop voor je is." Ik knikte "Dank je en ik ben blij dat mijn kruiden beginnen te werken."

Olivia Elaine Newton

Edward glimlacht even naar Merel.
'' Ik ben blij dat ze naar jou wel luistert '' zegt hij dan nog.
Ik draai me eventjes om, maar voor ik het weet word ik weer onwijs misselijk.
Ik schrik wakker en ren zo snel als ik kan weg, ik had niet eens door dat Edward er inmiddels stond.

Merel :
Ik keek erg bezorgd naar Olivia.
Edward liep naar Olivia toe.

Olivia Elaine Newton

Ik kreeg tranen in mijn ogen, ik voelde me verschrikkelijk.
Opeens voelde ik een hand op mijn rug '' gaat het ? '' hoor ik dan.
Ik hoor dat het Edward is, ik sta op en sla mijn armen om hem heen.
Ik schud mijn hoofd '' ik ben misselijk, ik heb het koud en ik ben moe .. en ik houd niet van misselijkheid '' zeg ik dan snikkend.
Edward wrijft met zijn hand over mijn rug heen.
'' Moet ik een dokter voor je halen ? '' vraagt Edward dan, ik schud mijn hoofd.
'' Ik voel me gewoon niet lekker .. dat is alles '' zeg ik dan.
Ik hield nooit zo van dokters, meestal moest ik gedwongen worden om de hulp van een dokter aan te nemen .. waar het vandaan kwam wist ik eigenlijk niet .. ik had het gewoon nooit zo op dokters.
'' Je bent toch niet .. '' zegt Edward dan.
Ik kijk hem even aan '' wat ben ik toch niet ? '' zeg ik dan.
Opeens dringt het tot me door wat hij bedoeld '' ik weet het niet Edward .. ik denk dat het door de vermoeidheid komt .. maar zeker weten doe ik het niet '' zeg ik dan.

Merel :
Ik probeerde me te verplaatsen.
Ik riep om hulp en al snel kwam er een dienstmeid binnen.
"Wilt u een dokter halen voor Olivia?"
De dienstmeid knikte en de dokter kwam snel aangerend "Merel wat is er ?"
Ik wees na mijn badkamer "Olivia heeft u hulp nodig." zei ik bezorgd."Mijn vermoedens zijn dat ze misschien zwanger is " zei ik zacht.

Olivia Elaine Newton

Opeens komt de dokter binnen gelopen '' Olivia, Merel zei dat je mijn hulp nodig had '' zegt hij dan.
Ik kijk even verschrikt '' nee hoor alles gaat prima .. ik voel me alleen niet zo lekker '' zeg ik dan maar snel.

Merel :
"Olivia niet eigenwijs zijn !" riep ik vanuit mijn kamer.
Edward begon te lachen maar vond dat ik gelijk had.
De dokter keek naar Olivia "mevrouw het is aan u."

Olivia Elaine Newton

Ik zucht eventjes '' Oké dan ... '' antwoord ik dan maar.
Ik kijk Edward even aan '' maar alleen om jullie gerust te stellen dat er niets is '' roep ik dan terug naar Merel.

Merel :
Ik juigde heel even.
De dokter wees Edward na mij toe.
Ik en Edward keken elkaar vol met spanning aan.
"hebben jullie ....? " Edward werd rood.
Ik begon te giechelen "er is daar niks mis mee hoor."
Edward werd nog rooier.
Maar ik moest opeens aan Thomas denken heeft die toch ?
Nee dat kan niet.
Ik moest me niet dit alles in mijn hoofd halen.
Het zou vast gewoon een verkoudheid zijn of misschien het ergste geval een griepje.

Ik zuchtte even diep.
Edward was op het bed gaan zitten.
De onderzoek duurde erg lang.
Edward ijsbeerde snel door de kamer heen.

Olivia Elaine Newton

Ik vond het verschrikkelijk, gelijk vroeg ik me af waarom ik hier ook alweer in had toegestemd.
Uiteindelijk gaat de dokter weg, hij gaat naar Edward en Merel toe.
Ik haal even diep adem als ik weer wat misselijk word.
Ik loop langzaam richting, Merel, Edward en de dokter.
Hij steekt zijn hand uit naar Edward '' ik wil u feliciteren '' zegt de dokter dan.
Ik blijf even met grote ogen staan.

Merel :
ik keke even met grote ogen na Olivia "ik wist het !" schreeuwde ik.
De dokter keek met een grote glimlach na me "Ja je had gelijk."
Toen die weg was viel er een stilte.
Edward kon het niet geloven en staarde naar de muur en Olivia die keek geschrokken na de grond.

"Dit is toch geweldig nieuws Gefeliciteerd !" zei ik snel.
Maar Olivia barsten in tranen uit "Ik verdien dit kind niet."
Edward keek na haar en sloeg zijn armen om haar heen "We worden ouders ! dat is gewoon iets geweldig !"
Ze barsten nog meer in tranen uit.
Maar ik begreep het al "Olivia ik ben blij dat je een kind krijgt maak je geen zorgen ik verwen je kind wel ." zei ik met een glimlach.

Olivia Elaine Newton

Edward was helemaal blij .. ik wist niet dat hij nog blijer kon zijn als toen hij hoorde dat Merel zwanger was, ik kijk even naar Merel.
Ik glimlach een beetje '' vind je het echt niet erg ? Ik voel me zo schuldig .. '' zeg ik dan.
Edward draait intussen een rondje met me, net op dat moment komt Ivon binnen gelopen.
Hij kijkt wat verbaasd.

Merel :
"Ik word vader ! " riep Edward .
Maar Ivon keek niet blij en draaide zich om en liep de kamer weer uit.
Ik keek hem na en baalde op dit moment dat ik niet na hem toe kon komen.

Ik keek even na Olivia "Let maar niet op hem geniet er van oke dat zal ik ook hebben gedaan."
Ik keek nog steeds na de deur opening.
Ik maakte me zorgen.
Dit keer niet om me zelf of om Olivia of Edward nee dit keer om Ivon hij had het er zwaar mee.
Eerst het kind dat ik verloor en toen het zwaard dat door me heen ging.
Ik zuchtte en er liep heel even een traan over mijn wang. "Het spijt me ." zei ik snel.

Olivia Elaine Newton

Ik maak me los uit Edward zijn armen en ren de kamer uit.
Al snel zie ik Ivon lopen, ik ren naar hem toe en probeer mijn tranen in te houden.
'' Ivon het spijt me zo erg .. '' zeg ik dan, toch barst ik weer in tranen uit .. ik zag het gezicht van Merel net voor me.
'' Ik verdien dit kind niet .. ik verdien het niet ! '' roep ik dan nog eens uit.
Ik laat me op de grond zakken voor Ivon '' doorboor me alsjeblieft met een zwaard ! '' roep ik dan uit.
Ivon kijkt me geschrokken aan.

Merel :
ik barsten in tranen uit "Edward ga als je blieft achter haar aan voordat ze iets doet waar ze later spijt van krijgt."
Edward keek geschrokken maar liep toen ook de kamer uit.

Ik was nu alleen en ik voelde een pijn van verdriet.
Ik wou dit niet ik wou blij zijn voor Olivia.
de tranen vielen voor me neer.
De pijn werd heviger en mijn tranen gingen sneller.
Mijn handen gingen na mijn buik.
Ik wou dit niet ik moest blij zijn .
Ik vocht tegen die tranen maar ik kon deze strijd niet winnen.
herinneringen kwamen boven.
En dat hielp niet.
De pijn in mijn buik werd erger.

Olivia Elaine Newton

Ik was in staat om mezelf van een trap af te gooien, Ivon helpt me overeind '' Ik ga geen zwaard door je heen steken, doe alsjeblieft niets geks .. ik moet het gewoon .. even verwerken '' zegt Ivon dan.
Ik blijf maar huilen, Edward komt aangelopen.
Opeens hoor ik bijna hysterisch gehuil uit de kamer van Merel komen.
Met zijn drieën gaan we naar Merel toe, ik loop op haar af.
'' Merel wat is er, vertel het alsjeblieft ? Ik voel me zo rot .. '' zeg ik dan zacht.

Merel :
Ivon liep naar me toen en ik verstopte mijn gezicht tegen hem aan "Het spijt me."
Ook bij Ivon liepen er tranen over zijn wangen.
Edward pakte Olivia bij haar arm "We kunnen ze beter even alleen laten."

Er werd niet gesproken maar de emoties waren genoeg.
Ivon en ik moesten alles nog verwerken en dat was erg lastig.
Het voelde fijn om even goed te huilen.
Vooral omdat het even luchtte.
Ivon duwde me strakker tegen hem aan en wreef met zijn ene hand over mijn rug .

Na een tijdje was het weer rustig.
Ivon en ik zaten tegen over elkaar er werd nog steeds niet gesproken.
Ik zag dat er meer verdriet in Ivon zat maar vind je het gek.
Hij heeft zijn kind verloren zijn vrouw bijna verloren en mijn herstel en zijn werk.
Ik had het met me zelf en met hem te doen.
Maar ik moest stoppen met zelf medelijden ik had het gehad.
Ik wou gewoon blij zijn voor Olivia is dat te veel gevraagd.
Olivia en Edward zijn weg gegaan tijdens dat ik huilde.
Straks .. doet Olivia iets vreselijk en dat allemaal dankzij mij.
Dat zal ik nooit kunnen verwerken.

Ik keek heel even na buiten.
Er was een wind op komen zetten.
De wind gierde door de bomen.
de bloesem van de bomen gingen mee met de wind.

Mijn handen gingen na mijn gezicht.
Ivon kwam wat dichter bij en drukte zijn lippen op mijn voorhoofd "Ik hou van je !" waren de woorden na een eeuwige stilte.
Ik verlangde na die woorden.
en er sprongen tranen van blijdschap uit mijn ogen.
Er verscheen een glimlach op mijn gezicht "ik hou ook van jou."

Olivia Elaine Newton

Ik kijk maar naar de grond, Edward en ik lopen naar buiten toe.
De tranen stromen nog steeds over mijn wangen, Edward was erg blij maar hield zich in.
'' Olivia, doe alsjeblieft niets geks .. Merel en Ivon zijn ook heus wel blij .. ze moeten alleen alles nog goed verwerken. Ivon zei het toch zelf ook al ? '' zegt hij dan.
'' Maar het komt door mij dat dit is gebeurd '' zeg ik dan.
Edward stopt even met lopen en draait me om '' Olivia je moet die schuld echt niet zo op je nemen, je kan er niets aan doen echt niet '' zegt hij dan.
Ik kijk hem even aan in zijn lieve ogen, opeens begin ik na te denken '' Edward .. straks verspreiden we een enorm schandaal .. '' zeg ik dan.
'' Dan gaan we toch zo snel mogelijk trouwen ? Alles is al bijna geregeld, alleen de datum nog en de spullen moeten op hun plaats gezet worden '' zegt hij dan.
Opeens moest ik denken aan Thomas .. straks zou hij protesteren tijdens het huwelijk.
'' Wat is er Olivia ? '' vraagt hij dan bezorgd.
'' Het is Thomas '' zeg ik dan.
Hij kijkt me aan '' het kind is toch niet van .. '' zegt Edward dan geschrokken, snel schud ik mijn hoofd.
'' Nee, maar straks protesteert hij tegen het huwelijk tussen ons .. hij zou er alles aan doen om het te stoppen '' zeg ik dan.
Edward slaat zijn armen even om me heen '' Olivia ik ben zo blij dat ik vader word, ik wist niet dat ik nog gelukkiger kon worden '' zegt hij dan.
De tranen lopen nog even over mijn wangen, ik was wel blij .. maar ik voelde me nog steeds schuldig tegenover Merel en Ivon.
Ik was nog steeds misselijk en vermoeid, ik begon het al wel wat minder koud te krijgen.
Edward tilde me op en begon weer een rondje met me te draaien .. ik moest nou toch wat lachen '' Edward kijk uit anders geef ik straks weer over '' zeg ik dan.
Hij zet me snel weer neer en geeft me een kus.
'' Als het een meisje word zal ze vast net zo mooi en lief als jou zijn, dan mogen we haar straks en dadelijk wel gaan beschermen '' zegt Edward dan.
'' Maar toch zegt iets me dat ze zichzelf dan wel zou kunnen beschermen '' zegt Edward dan met een glimlach, ik lach heel eventjes.
'' Daar komt de lach weer waar ik zo van houd '' zegt Edward dan.
Ik kijk eventjes naar mijn buik, maar veel dikker was hij nog niet ..
Toch voelde ik me nog wat schuldig tegenover Merel en Ivon.
'' Edward zou het echt geen probleem worden ? '' zeg ik dan.
Edward glimlacht '' mijn moeder was al bevallen van mij voor haar bruiloft, zoveel problemen zou het dus niet op moeten leveren '' zegt hij dan.
'' Wat denk jij dat het gaat worden ? '' vraag ik dan aan Edward.
Hij glimlacht '' ik denk een meisje net zo mooi, pittig en lief als haar moeder '' zegt hij dan.
Ik lach eventjes zacht '' zou je het niet erg vinden als het een dochter word aangezien .. '' zeg ik dan maar dit keer is Edward degene die mij niet uit laat praten.
'' Ik zou toch van haar houden ondanks dat het een meisje is '' zegt hij dan met een glimlach.
Edward drukt zijn lippen op de mijne , dan kijkt hij me even aan '' Olivia Elaine Manuela Maria Elisabeth Newton, ik houd van je .. je maakt me de gelukkigste man op aarde '' zegt hij dan.
Ik begin te glimlachen '' waarom moet je die verschrikkelijke naam nou hard op zeggen ? Maar ik houd ook van jou .. misschien iets te veel '' giechel ik dan.
Edward lacht ook even, eventjes word ik weer ontzettend misselijk .. ik haal even diep adem waardoor het gelukkig alweer wat weg zakt.
Edward had zijn armen inmiddels om me heen geslagen, uiteindelijk val ik in zijn armen in slaap.
Hij tilt me op en brengt me naar boven, hij legt me op mijn eigen bed neer .. ook hij is aardig moe want hij was nog steeds niet echt beter.
Hij gaat op de stoel zitten maar valt dan ook al snel in slaap.

Merel :
Ik lag een poosje in Ivon's armen.
Ze voelden zo warm en beschermend aan.
Ik bewoog mijn tenen ik was al blij dat ik dat kon.
Ivon keek erna en begon te lachen "Hoe vaak ga je dat nog doen ?"
Ik begon ook te lachen "Zo vaak tot ik na je toe kan rennen."
Ivon gaf me een kus "ik ben al zo blij dat ik je weer terug heb."Ik glimlachte.
Zijn armen waren om me heen geslagen en zijn handen lagen om mijn buik.
Ik keek de kamer rond toch was er iets dat me nog dwars zat maar wat dat precies was wist ik eigenlijk zelf niet goed.

Ik zuchtte en legde mijn hoofd nog wat tegen Ivon aan.
"Wat zal het toch mooi zijn als we ook ooit een kind zouden hebben of misschien wel 2."
Ivon keek me aan "Of wel 3." glimlachte die.
"Maar Merel je weet dat dat waarschijnlijk er niet in zit." ik knikte "Ik weet het maar dromen mag."
Hij begon weer te lachen "En anders verwen je die van Olivia gewoon extra goed."
Ik begon ook te lachen "het zal het paleis wel erg opvrolijken na al die zware tijden."
Ivon knikte "zeker."

Ik legde mijn hoofd weer op die van Ivon.
Mijn ogen sloten heel even.
Ik liet mijn voeten steunen op de grond.
Ivon keek me even raar aan.
Hij ging achter me vandaan en pakte mijn handen.
Ik opende mijn ogen en probeerde op mijn voeten te steunen.
Het deed zeer maar heel even stond ik oog in oog met Ivon.

Mijn enkels begonnen het te begeven en voor ik het wist ving Ivon me op.
Hij glimlachte en drukte zijn lippen op de mijnen.
Hij droeg me naar bed.
Ik voelde zijn hartslag te keer gaan.
Zijn handen verplaatsten die na mijn zij.
Maar ik kon het niet niet nu.
Ik draaide me om "Het spijt me het doet te veel pijn."
Ivon begreep het en hield op.
Ik leunde weer tegen hem aan "het spijt me echt."
"Je moet niet zo hard voor je zijn het geeft niet ik begrijp het die verwondingen zijn niet niks."
Ik draaide me om en gaf Ivon een kus op zijn wang "je bent veels te lief voor me."Hij glimlachte weer.

Van die glimlach hield ik het gewoon het meest ik kan het niet genoeg zeggen.
Ik leunde weer tegen hem aan en mijn ogen gingen langzaam dicht.
De avond viel en voor ik het wist viel ik in slaap.
Ivon legde de deken om me heen en ging zelf nog even in de vensterbank zitten.
Hij keek na me en zuchtte even.

Hij kwam eindelijk bij je zag alle druk van zijn schouders vallen.
Hij was aan het bijkomen.

De sterren begonnen te stralen in de lucht.
De maan scheen door mijn kamer.

Ivon ging uiteindelijk bij me in bed liggen.
Ik draaide me om en ging tegen hem aan liggen.
Ivon sloeg zijn armen om me heen en viel uiteindelijk ook in slaap.

Olivia Elaine Newton

Ik word even wakker, als ik Edward zie glimlach ik even.
Ik pak een plaid voor hem en sla het om hem heen.
Dan pak ik mijn boekje, ik scheur er wat blaadjes uit en begin dan uiteindelijk te schrijven.
Ik heb uiteindelijk geen brief maar een klein verhaal op papier staan voor Ivon en Merel.
Ik had er af en toe wat gekkigheid door gegooid, ik leg de blaadjes netjes op elkaar neer en schuif het dan onder de deur door naar Merel haar kamer.
Ik ga in de vensterbank zitten en sla mijn armen om mijn buik, ik kijk even naar buiten naar de sterren maar val dan al snel weer in slaap.

De volgende ochtend word ik al weer vroeg wakker, Edward slaapt nog.
Ik loop zachtjes mijn kamer uit en loop beneden naar de keuken er staan al een paar dienstmeiden '' goedemorgen '' zeg ik dan met een glimlach.
'' U komt zeker ontbijt maken ? '' vraagt één van hen dan met een glimlach.
Ik knik '' dit keer maar voor één persoon, ik heb niet zo'n trek '' zeg ik dan.
Uiteindelijk loop ik met een ontbijtje naar boven toe.
Ik ga mijn kamer weer in, Edward word net wakker.
'' Goedemorgen, ik dacht dat je wel een ontbijtje zou lusten na een paar dagen op een vrij lege maag '' zeg ik dan met een glimlach.
Edward begint ook te glimlachen '' ik heb behoorlijk honger ja .. hoef jij niets ? '' vraagt hij dan.
Ik schud mijn hoofd '' ik heb niet zo'n trek '' zeg ik dan met een kleine glimlach.
Hij staat op en loopt mee naar de vensterbank, hij gaat daar zitten.
Ik zet het dienblad neer en ga dan tegenover hem in de vensterbank zitten.
Ik sla even mijn armen om mijn buik heen, Edward glimlacht even.
'' Eetsmakelijk '' zeg ik dan.
Edward ziet mijn boekje en schrijfgerei liggen '' heb je weer verder gewerkt aan je verhaal ? '' zegt hij dan.
Ik schud mijn hoofd '' ik heb een klein verhaaltje voor Ivon en Merel gemaakt '' zeg ik dan.
'' Ik kon eventjes niet slapen '' zeg ik er dan nog achteraan.
Het slapen had me wel goed gedaan, ik voelde me alweer iets fitter .. maar ik was nog steeds niet echt van mijn misselijkheid af.
Gelukkig had ik vandaag nog niet overgegeven.
Edward kijkt me nog even maar begint dan met eten, hij pakt even wat kleins '' eet wat voor mij alsjeblieft '' zegt hij dan.
Hij stopt het in mijn mond, uiteindelijk slik ik het door.
Ik word weer enorm misselijk, ik haal even diep adem.
Vandaag ging het gelukkig wel wat beter, ik hoopte maar dat ik snel helemaal van mijn misselijkheid af zou zijn.

Merel :
Ik deed mijn ogen open en Ivon was wat aan het voorlezen.
Ik luisterde aandachtig en moest lachen om sommige stukken.
Toen het verhaal uiteindelijk uit was begon ik te lachen "Olivia ook ." zei ik dan zacht.
Ivon kwam naast me zeggen en gaf me een kus "Goedemorgen schoonheid." Ik sloeg mijn armen even om Ivon heen.
Ik voelde me stukken beter na vannacht en na de huilbui.
"Zal je Olivia willen bedanken voor het prachtige verhaal?" vroeg ik aan Ivon.
Ivon keek me aan en knikte "Maar natuurlijk ik doe voor jou alles." zei die met een glimlach.

Ivon stond op en pakte een blouse die op het bed lag.
Hij knoopte langzaam de knoopjes dicht.
Ik bekeek dat en mijn hart ging tekeer mijn gedachtes gingen uit.
Ik had nog alleen maar aandacht na Ivon.

Ik gebaarde dat die na me toe moest komen.
Ivon keek me even verbaasd aan en toen die bij me stond en wou zitten drukte ik mijn lippen snel op de zijnen.
Zijn handen verplaatste na mijn heupen.
Hij ging zitten en ik deed zijn knoopjes los.
Mijn handen gingen over zijn spieren en over zijn rug.
IK legde heel even mijn hoofd op zijn borstkas.
Ik hoorde zijn hart.
Ik leunde na achteren en ging liggen.
Ivon boog over me heen en gaf me nog een kus in mijn hals.
Ik begon te lachen.

Ik voelde me op dat moment geweldig.
Ik voelde me weer één met Ivon ik voelde me ..

Opeens schoot de pijn in mijn buik en rug en schreeuwde ik het uit van de pijn.
Ivon keek snel op en ging van me af.
Hij keek na me er schoten tranen in mijn ogen.
"Het spijt me." zei ik snel.
Ivon stond op deed zijn broek aan en pakte een glas water voor me.
Hij hurkte zich voor me neer en wreef over mijn schouderbladen "Het geeft niet je verwondingen zijn nog niet helemaal geheeld we moeten gewoon geduld hebben." glimlachte die na me.
Ik keek na mijn bloten schouders en mijn bloten benen.
Maar begon ook te glimlachen "Het was geweldig tot die pijn dan." Ivon schoot in de lach "Geweldig was het zeker."

Hij stond op en pakte zij blouse weer "kan ik hem nu aantrekken ?" plaagde die me een beetje.
Ik deed mijn hand voor me mond "Ik ben in en in slecht." lachte ik.
Ivon gooide een andere blouse die nog in mijn kamer lag na me toe.
Ik deed die blouse om me heen en knoopte hem dicht.
De blouse was wat te groot maar voelde even heel erg fijn.

Ivo liep even de kamer uit en kwam terug met een ontbijtje.
Hij keek na me "Die blouse staat u goed Mevrouw de Fries."
Ik glimlachte "Bedankt meneer."

Hij lege het dienblad voor me neer en kwam bij me op bed zitten.
Hij deed heel even de blouse omhoog en keek na de verwondingen "Het ziet er wel beter uit." zei die met een glimlach.
Ik propte mijn mond vol en knikte.
Ivon schoot weer in de lach "Honger ?" ik moest ook lachen en ook dit keer knikte ik.

Olivia Elaine Newton

Uiteindelijk is Edward klaar met eten, hij geeft mij nog één dingetje.
Ik zucht even en schud mijn hoofd '' eet nou, anders val je straks nog te veel af '' zegt Edward dan.
Ik neem het eten van hem aan en eet het op, ook dit houd ik weer net aan binnen.
'' Toch nog wat binnen gekregen '' zegt Edward dan met een kleine glimlach.
Ik draai me even om en ga tegen Edward aan hangen, hij doet zijn armen om me heen en legt zijn handen op mijn buik.